14 Temmuz 2012 Cumartesi
Bunca İnsan Yalnızken
Bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız?
Karşıımızdaki insanı değil de karşımızdaki insandan bizim ihtiyaçlarımızı karşılmasını istediğimizden olabilir... Yüzyüze gelip sadece o anı yaşayamadığın birisiyle bir geleceği nasıl yaşayabilirsin? Sadece beklentiler ve planlarla; Şimdiki zaman olmadan nasıl yaşanacak? Bu yüzden bunca insan yalnızken bunca insan yalnız.
Çıkar üstündeki benlik elbisesini, ruhun denen çıplaklığınla kal... Sev. Bir daha sev. Ver kalbini. Paylaş kendini, suya hasret bir seyyahla suyunu paylaşır gibi.
(hoş bir şarkı olduğu için katıverdim araya, yani aşık filan değilim, maalesef...)
Etiketler:
fantastik roman,
fantazya,
Kovan,
Levent Ölçer,
öykü,
Romulion,
Smir,
susayanın uyanışı,
uzun yol
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder